Spojrzenia niespojrzane... Marzenia spełnione... Sny słodkie... Romantyczna, uczuciowa, wrażliwa... Cała ja... Trochę zagubiona w otaczającym mnie świecie... Z mojego okna bliżej jest do gwiazd... Nauczyłam się, że mogę robić wszystko dopóki nie krzywdzę innych ludzi...
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Dziękuję Ci za to, że
Zabrałes mnie na skrzydłach tam,
Gdzie żyja najpiękniejsze sny,
Że zatańczylismy ma nieba podłodze
W czterech scianach naszego szczęscia
Dziękuję...
Rozkołysałes mnie
Na łodygach traw
I wplotłes w moje włosy
Swoje serce
...
I gdy myslę o Tobie
to tak
jakby motyl trzepotał w dłoni
uwięziony i slepy
*Halina Poswiatowska*
Mój nowy swiat legł w gruzach... Dlaczego jak mam jakiekolwiek przeczucia to tylko sprawdzaja się te złe? To co układałam sobie dzień po dniu przez ostatni miesiac nagle, niespodziewanie pękło... A teraz siedzę i usiłuję skleić, naprawić ten mur... Myslę, że byłoby lepiej gdyby on zniknał z mojego życia... Dzisiejsza noc... To znaczy lezenie na łożku, patrzenie w okno i modlenie się, by poranek szybciej nadszedł... A wieczór minał cudownie... Poszłam zrobić sobie długa, pachnaca kapiel... A potem chciałam się tylko przytulić do poduszeczki i zasnac spokojnie... Bez zbędnych snów i mysli... Ostatnio nawet nie miałam z tym problemów... Wsunęlam się pod kołderkę... Wzięłam telefon do ręki... Jedno nie odebrane połaczenie... Kuba... Nie przejełam się tym... Ale odpusciłam sygnałek... Sms... Po miesiacu od rozstania, po miesiacu milczenia i udawania, że przeciaż nic się nie stało, a my się nie znamy... Ty wysyłasz smsa... Pytasz co u mnie słychać, czy dostałam pozdrowienia od Ciebie... Poczułam łzy na policzku... Nie wiem jakich uczuć... Szczęscia? Nadziei? Bólu? Nie wiem... Łzy spadły w wsiaknęły w poduszkę... Odpisałam... Chociaż wahałam się czy tak powinnam postapic... Kilka słów... I pytanie co u Ciebie i kiedy zdajesz na prawo jazdy... Wszystko takie formalne, urzędowe, sztywne... Odpisałes... Nie zdziwiło mnie to - zawsze jak zadaję pytania to udzielasz odpowiedzi... Prawko dobrze, u Ciebie dobrze... Wszystko jest dobrze... Pytałes co u mnie... Jak mi się układa... Może kiedys się zobaczymy? Hmmm chyba to pytanie nie powinno pasć... Zobaczymy się... I co? Będę stała obok Ciebie i mówiła co działo się przez ten miesiac, bez Ciebie? A co ja zrobię z dłońmi? Chyba wepchnę w kieszeń kurtki i zacisnę pięsci... Bo przecież nie będę mogła Ciebie dotknać... Odpisałam... Jesli tylko chcesz, to nie ma sprawy, powiedz tylko kiedy a ja się dostosuję... Taaa... Napisałam, że u mnie jest dobrze... Powoli, ale do przodu... Pierwszy raz Cię okłamałam... Nie jest dobrze... Napisałam, że zdasz to prawo jazdy, że wierze w Ciebie... Bo wiem, że masz obawy co do tego egzaminu... I po wysłaniu tego smsa już nie zasnęłam... A Ty już się nie odezwałes... Teraz też milczysz... Jesli chodzi o zdanie... To, że tęsknie... Po co mam Cię oszukiwać, jesli to prawda... Zniknij albo badz przy mnie...
Sa takie dni w moim życiu
Gdy swiat okazuje się ciemniejszy
Niż mogłabym sobie wyobrazić
Gdy niebo szarzeje
Gdy nie mogę zasnać
Bo przez cała noc jestem sama
I nic nie układa się po mojej mysli
Gdy potrzebuję natchnienia, inspiracji
Wtedy przez sen wypowiadam Twoje imię...
<natalka>
Jutro zaliczenie semestru w Szkole Języków Obcych... Hmmm jakby na to nie patrzeć dwa egzaminy - ustny i pisemny... A ja nie mam siły na uczenie się... Odwiedziłam dzisiaj babunię (w końcu to jej swięto dzisiaj). Potem siedziałam w samochodzie przed Mc'Donalds'em, bo wiem Kochanie, że dzisiaj pracujesz do 1:30, a nie chciałam tam pojawiać się, bo myslę, że ani ja ani Ty nie jestesmy gotowi na to by się zobaczyć... Tak więc wizytę w restauracji zaliczył tata z moja siostrzyczka... Hmmm... Tata nigdy nie widział Kuby, nawet nie wie o jego istnieniu... A dzisiaj? Wsiadajac do samochodu opowiadał o pewnym wysokim, szczupłym ciemnowłosym chłopcu z personelu restauracji, który w jakis tam sposób utkwił mu w pamięci... Zdziwiło mnie to bo tata nie należy do osób, które opowiadaja o mało istotnych rzeczach, ani tym bardziej o ludziach, których nie zna... A ja tylko usmiechnęłam się do siebie, kiedy tak o nim mówił... Wychodzę na prosta... Żyję choć jakby w znieczuleniu- ale już jest dużo lepiej... Tylko dlaczego, kiedy zdażyłam sobie układać mysli, wspomnienia i sny, Ty odzywasz się, pozdrawiasz... Jeżeli to prawda, co się dzisiaj dowiedziała i napiszesz do mnie w nocy... Mój nowy swiat bez Ciebie legnie w gruzach...
"Najbardziej odczujesz brak drugiej osoby, kiedy będziesz siedział obok niej i wiedział, że ona nigdy nie będzie Twoja..." *Gabriel Jose Garcia Marquez*
Naucz mnie
Kochać i tracić, pragnać i żałować
Padać bolesnie i znów się podnosić,
Krzyczeć tęsknie "precz!" i błagać "prowadz!"
Oto jest życie: nic, a jakże dosyć...
Zbiegać za jednym klejnotem pustynię,
Isć w toń za perła o cudu urodzie,
Ażeby po nas zostały jedynie
Slady na piasku i kręgi na wodzie...
...znalezione gdzies pomiędzy papierami na moim biurku... Nie wiem czyje to mysli...
Optymistyczny akcent powrotu do domu po ciężkim dniu... Moja orchidea zakwitła pięknym fioletem... Chociaż ona wie jak obudzić się do życia... A dzisiaj... 2,5h wieczornego spaceru po Poznaniu... Wymuszonego spaceru, gdyż skończyłam zajęcia wczesniej i musiałam poczekać na konsultacje z niemieckiego... Wynik tego spaceru? Głębokie przemyslenia, które chyba tak naprawdę do niczego mnie nie doprowadziły... Zrobiłam postępy - zaczynam się usmiechać... Do samotnych, idacych ze spuszczona głowa dziewczyn... Dziwne jak łatwo wyłowić z tłumu własnie te nieszczęsliwe... Hmmm... Moje mysli obezwładniaja mnie... Może to pod wplywem wczorajszej rozmowy z Marta - nasza wspólna znajoma? On cierpi, On żałuje, On nikomu nic nie powiedział, nie przyznał się jak to jest między nami... Wszyscy nadal mysla, że my... Tak bylismy razem - ja już umiem używać tego czasu, nigdy nie sadziłam, że może być on aż tak istotny... Zakochane pary osaczaja mnie... Sa wszędzie, w autobusie, tramwaju, sklepie, na ulicy. Gdzie tylko nie spojrzę, ktos się do kogos przytula, on ja całuje, ona trzyma go za rękę i delikatnie głaszcze... A ja? Ja zagryzam wargi, odwracam wzrok i wpatruję się martwym wzrokiem w okno... A dzisiaj popłynęly łzy... Tak po prostu... Za dużo czułosci wokół mnie... Dzisiaj jednak nie odwróciłam wzroku... Tylko tępo patrzyłam na ta szczęsliwa parę, na wpatrzone w siebie oczy i rozmarzenie na ich twarzach... I... Rozpłakałam się... Może płakałam dostrzegajac ich szczescie? A może dopiero uswiadomiłam sobie jaka pustka mnie ogarnia, gdy nie czuję splecionej z moja Jego dłoni... Żadnej innej... Jego...
Odwracam się
A Ciebie nie ma obok
I wtedy wiem, jak bardzo
Za Toba tęsknię
Nie mogę oddychać
Nie słyszac Twojego oddechu
Kiedy zasypiam pragnę
Czuć spokój, który
Zaznałam tylko przy Tobie
I wtedy się budzę...
Wszystko powróciło... Wystarczyło jedno słowo... Jedno wspomnienie, by rozsypać się jak domek z kart... Ale upajam się tym bólem... To jak skrajny masochizm... Boli, ale to przyjemny ból... Wszystko powróciło, jak fala... Wspomnienie jego dotyku... Zadrżałam... Poddaję się temu, a po policzkach płyna łzy... Wygrzebałam opowiadanie... Kolejne, tym razem o Nim... Już jest lepiej... Dużo lepiej... Nauczyłam się naprawdę bardzo ważnej rzeczy... Używać czasu przeszłego... Już nie mówię jest, teraz myslę on był... Chociaż wypowiadajac te słowa, oczy mam szkliste... Ale to już było... I nie wróci więcej...
21.09.2001r.
„Pierwsze wyjscie z mroku”
Może zgubiła się... Może zabrnęła w mrok... Wymieszała z błotem krew... Ocalała mimo to... Bo gdy tylko pomysli o tych łagodnych, szarych oczach od razu serce bije jakby mocniej... I to teraz gdy wszystko zaczęło tracić sens. Obudziła się by żyć. Już nie żyje umierajac z każda chwila z bólu, samotnosci i tęsknoty. Tylko za czym tak mocno tęskniła? Czasami woli być sama, w towarzystwie sobie tylko znanych głębokich przemysleń. Nauczyła się umierać w sobie, a teraz jest ktos, kto mówi „czekam” i „tęsknię”. Co znacza te słowa? Puste wyrazy, czy przepełnione czułoscia wyznania... Nie umie jeszcze odpowiedzieć na te pytania. Musi poczekać. Czekanie sprawia, że gorzknieje cała słodycz w nas... Już nie musi ukrywać całego strachu, nie stoi na rozstaju dróg. Raczej przed drogowskazem. Duże ułatwienie, choć watpliwosci, która drogę wybrać pozostaja. Czy będzie mogła zawrócić? Wyciagała do Niego rękę, by wyciagnał ja z otchłani bólu. A On po prostu pojawił się znikad, tylko był, trwał. Znowu mysli o tych przenikliwych oczach. O tym jak czuła się bezpieczna będac przy nim. Wiedziała, że cały swiat może runać, ale jesli On będzie trzymał ja w ramionach, przytulajac to nic nie może jej się stać. Kiedy wtula się w jej włosy i opiekuńczo przygarnia do siebie. Modliła się by czas stanał w miejscu, ale zegar dalej bił... Nie był jej sprzymierzeńcem. Bezlitosnie odliczał minuty dzielace ich od rozstania. Wydawało jej się nawet, że przyspieszał jakby czerpał złosliwa satysfakcję z tego że rozdzieli ich nie wiadomo na jak długo. Wiedziała, że musi odejsć. On też to wiedział... Złożył delikatny pocałunek na jej skroni... Ale nie wypuscił z objęć... Stali dalej razem w mroku, nic nie mówiac, nie poruszajac się. Musiała isć... Nie obejrzała się ani razu... Wiedziała, że nie zniesie widoku jego samotnie stojacego wsród ciemnosci. Pewnie włożył ręce do kieszenie, cóż miał z nimi zrobić? Teraz gdy nie mógł jej dłoni pochwycić w swoja... Szła zmartwiona, zagubiona, ale szczęsliwa. W końcu ktos gdzies na nia czekał. Ale jak długo poczeka? Kiedy znowu go zobaczy? Za kilka dni, tygodni, miesiac? Tego nie wie... Gubi się w uczuciach.. Swoich i jego. Pragnie znów wtulić się w niego i zapomnieć o całym swiecie pełnym bólu, cierpienia i samotnosci... On chce być szczęsliwy, ona wychodzi z mroku...
chcę pisać o tobie
twoim imieniem wesprzeć skrzywiony płot
zmarzła czeresnię
o twoich ustach
składać strofy wygięte
o twoich rzęsach kłamać że ciemne
chcę
wplatać palce w twoje włosy
znalezć wgłębienie w szyi
gdzie stłumionym szeptem
serce zaprzecza ustom
chcę
twoje imię z gwiazdami zmieszać
z krwia
być w tobie
nie być z toba
zniknać
jak kropla deszczu która wchłonęła noc
HALINA POSWIATOWSKA (moja bogini - cudne wiersze dla szczęsliwych i nieszczęsliwych kochanków)
P.S. Jak widać troszkę zmieniło się na moim blogu... A to wszystko za sprawa cudownej, kochanej osóbki, która wspiera mnie... Agusia, Kochanie - gdyby nie Ty ja nigdy nie zamiesciłabym tu żadnej notki, ten blog nigdy by nie powstał, a Ty wciaż pomagasz mi go ulepszać - teraz odzwierciedla mnie... Dziękuję hyrenko :*