Spojrzenia niespojrzane... Marzenia spełnione... Sny słodkie... Romantyczna, uczuciowa, wrażliwa... Cała ja... Trochę zagubiona w otaczającym mnie świecie... Z mojego okna bliżej jest do gwiazd... Nauczyłam się, że mogę robić wszystko dopóki nie krzywdzę innych ludzi...
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
Wielkie obietnice
Na pustym papierze...
W ciemnym pokoju
Maluję zamki w powietrzu...
Kiedy na mnie patrzysz...
I jestes tak daleko...
Tylko mysli
Zabrałes moje noce
Zabrałes moje mysli
Kiedy na mnie patrzysz...
I jestes tak daleko...
Nie znam Cię...
Tylko mysli...
Swiat jest pełen zła ludzie rania się wzajemnie,
krzywdza nie potrafia zrozumieć,
ale sa takie chwile
o których nigdy się nie zapomina
wtedy gdy kochasz.
Gdy twoje ciało pragnie pieszczot
a twoje usta pragna pocałunku
chwytasz te chwile pełnymi garsciami
i zapamiętujesz by wtedy gdy Ci zle
wracać do nich jak najczęsciej
i nabierać sił by walczyć dalej
Myslałam, że już nic nie czuję.
Pustka, nicosć...
Brak jakichkolwiek emocji.
Jak bezduszna istota.
Mechaniczne odruchy.
Zamazana rzeczywistosć.
Wszystko zmieniło się
Gdy poczułam rano na twarzy łzy.
Wróciły dawne wspomnienia.
Otworzyłam znów serce-
- Niepotrzebnie.
Zapomniałam już jak to boli.
Zapomniałam, że można tak kochać.
(Agnieszka Bolewska)
Gdy ręka po poduszce bładzi wczesnie rano
Szukajac ciepła ciała Twojego
Wtedy budzę się ze snu - jak z toni wyrwana
Znów byłes marzeniem umysłu mojego...
Tak tu cicho
tak pusto...
słychać tylko cichy szloch.
Oto jak wyglada moje serce.
Wędrujac wawozem pod osłona nocy
Spogladam w gwiazdy;
Otwieram w pamięci księgę wspomnień,
Do której wpisali się najwierniejsi-
- Ci, którzy odeszli, Ci, co wciaż trwaja
I ostatni, którzy przybęda.
Chwytam każda z łez jak chwilę ulotna,
Która odciska trwały slad na mej smutnej duszy.
Ich piętno w mym marnym życiu,
Jak każda z tych gwiazd,
Oswietla mi drogę cierpienia wprost do szczęscia.
Kiedy sa - daja mi radosć,
Ja - odpłacam tym samym.
Gdy odchodza - żegnaja sercem,
A ja oddaję każdemu czastkę duszy.
Lecz gdy już odejda
- wierzę, że wróca,
Wędrujac pod tym samym niebem wsród gwiazd...
Blask jednej spadajacej
Rozpala nadzieję,
Że powróci ktos jeszcze...
Przy rozstaniu - zwrócę mu jego wolnosć,
Która spłynie gorzkim potokiem z serca;
Gdy odejdzie - w milczeniu ukryję swój ból
I przeżyję swe życie do końca.
Zasada miłosci zamilczę przy rozstaniu,
A żegnajac - zapłaczę, cierpiac w ciszy,
Lecz podażajac
Za dobra rada nocnych dzieci nieba,
Nie pożegnam naprawdę - by powrócili...
"Czasami trzeba płakać - to oczyszcza duszę..." Tak powiedział Steven Seagal w "Nieuchwytnym". Ja dodam do tego, że jest taki czas kiedy w duszy pada deszcz i zbieraja się chmury... Tak jak teraz, kiedy wszystko jest okrutne i ponure, kiedy przestaję dostrzegać sprawiedliwosć i prawdę, a wokół mnie tylko kłamstwo i fałsz... Zastanawiam się do czego w ogóle ja dażę? Co chcę osiagnać? Ktos kiedys powiedział, że jeżeli rzeczywiscie cos chcesz osiagnać w życiu, nie uwierzysz jak szybko pojawia się okolicznosci umożliwiajace realizację tych osiagnięć... Czy aby na pewno?
"TRUDNOSCI CZYNIA ŻYCIE INTERESUJACYM..."
Alfred Hitchcock